Daarstraks zat ik in de zetel naast mijn pa naar Little Britain te kijken. Dan wrijft hij soms over mijn rug. En dat vind ik fijn!
Hij zei dat ik een 'debbeljonk' ben. En das waar.
Hij zei ook dat ik geen enkele man zal vinden die dat goed doet.
Ach ja, wie weet...
En als niet, dan kom ik later toch gewoon vaak op bezoek?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten