Studentikoziteit

Het allerergste ter wereld voor een student:

Niet willen opstaan.
Je nog eens omdraaien.
Niet willen opstaan.
Toch opstaan.
Om 8.30u in de les staan.
Beseffen dat je er pas om 10u moet zijn...

"Hoe de wereld perfect functioneert zonder mij"

Joost Vandecasteele heeft net een heel belangrijke literatuurprijs gewonnen.
Joost van 'Dans aapje, dans!'
Ik hoorde het net op de radio.
En omdat het op de radio komt, is het een belangrijke prijs. Dat weet ik zeker!
De debuutprijs van 2010!

Dat is geweldig.
Proficiat!

bankautomaat

Ik heb vandaag voor het eerst geld afgehaald van een automaat.
Alleen!
Jawel.
Voor de eerste keer.
Het was spannend.
Echt!

Oh My God! denkt u nu. Nu pas?!
Jawel.
Nu pas.
Voor de eerste keer.

genetica

Jawel!
Na al die jaren. Wel negentien!
Na al die jaren kom ik te weten dat de genen die ik kreeg van mijn ouders, toch nog iets goed hebben voortgebracht.

Jaren dacht ik: ik heb al de slechte kanten van mijn ma en pa geërfd.
Echt de allervreselijkste dingen.
Onvoorstelbare hikbuien inbegrepen.
En puisten ook.

Maar nu heb ik dus ontdekt dat ik wat goeds geërfd heb van mijn moeder.
OORSMEER!
Ja.
Echt.
Oorsmeer.
Ik heb er namelijk geen.
Of toch weinig.


Een bedankje aan het DNA van mijn moeder is hier dus wel op zijn plaats.
Dank je. Je hebt me gespaard.
Mijn broer niet.
HAHAHAHA

Een verhaal zonder inhoud

Zo.

Column

Fundamentele luiheid

Ik ben lui. Fundamenteel lui. Echt. FUNDAMENTEEL. Dat is erg. Maar wat nog veel erger is: ik wéét het. Ik wéét dat ik fundamenteel lui ben. In principe zou ik er dus wat aan kunnen doen. Maar ik doe het niet. Omdat ik fundamenteel lui ben.

Natuurlijk schaam ik me ervoor. Natuurlijk voel ik me schuldig. Maar nooit op het moment zelf. Ik zeg wel tegen mezelf: komaan, doe nu eens wat. Doe je boeken open of schrijf die paper. Het lukt nooit. NOOIT! En die zeldzame keer dat het wel lukt, heb ik mijn boek na een half uur alweer dicht. Met op die ene pagina vijf gekke mannetjes. Getekend. Daar ben ik best trots op. Het bewijs dat ik vandaag iets nuttigs heb gedaan!

Maar ik houd mezelf voor de gek. Ik doe de godganse dag niets. Echt niets. Of toch. Ik slaap. En als ik niet slaap, lig ik gewoon in mijn bed. Zachtjes wegdromen. Ik noem het soezen. Soezen is fijn. Binnen twintig jaar staat het woord 'soezen' met mijn betekenis in het woordenboek. Dat is dan het bewijs van mijn bestaan geweest. Maar in afwachting van mijn glorie doe ik dus lekker niets. Of toch. Ik eet. Geen gezonde dingen. 't Is niet dat ik tijd heb om naar De Brug te gaan of om zelf te koken, ik heb wel wat beters te doen. Een bokaal spaghetti. Opwarmen in de microgolf. En ik heb er nog een worteltje bijgedaan! Uit blik. Wat ben ik lekker inventief.

Voor de rest zit ik gewoon achter mijn laptop. De hele godvergeten dag een boerderijspel te spelen. Of een veroveringsspel waarbij je steden uit de Griekse oudheid moet veroveren. Je hoeft er maar vijf minuten per dag mee bezig te zijn. Ik zit er constant op te staren. Dan erger ik me aan het feit dat de tijd niet snel genoeg gaat.

Gelukkig is er nog Battlestar Galactica! Jawel. De hele serie: vier seizoenen. Allemaal bekijk ik ze. Na elkaar. Spannend. Ok, ik geef het toe: ik heb geen leven. Maar wat moet ik anders doen? Lieve help! Welke datum zijn we vandaag? Die paper moet af! Dringend! Morgen is de deadline! Ik weet het, ik wist het al sinds februari. Natuurlijk had ik er dus eerder aan kunnen beginnen, vertel mij wat. Maar zeuren heeft geen zin, het moet nu eenmaal af. Het MOET! Ik zwoeg, ik werk, ik kijk op de klok. Gelukkig presteer ik geweldig onder druk. En twee minuten voor de tijd verstreken is, dien ik in. Oef.

Lieve help! Welke datum zijn we vandaag? Ik moet blokken! Dringend! Binnen twee weken beginnen de examens! Ik verslind pagina na pagina. Buiten schijnt de zon en is het lekker warm. Dat is niet eerlijk. Maar toch doe ik verder. Twaalf uur per dag! Pagina na pagina. Ik slaap niet, ik eet niet. Ik blok. De stukken vliegen er bijna vanaf. Dan erger ik me dat de tijd te snel gaat. En ik verwens mijn vijf gekke mannetjes. Ik blok, ik blok. En... Ik slaag. Voor elk vak. "Volgend semester begin ik er veel vroeger aan! Echt! Ik zweer het!" lieg ik tegen mezelf. Want zoals elke goeie student, heb ik na die twee maanden hel, vijf heerlijke maanden vakantie verdiend. Want ik ben het en zal het ook altijd blijven: fundamenteel lui. En daar kom ik gelukkig ook weg mee.

Dit s*ckt

Blogger blokkeert.
*zucht*

Goed begonnen is half...

Hahaa!

Ik hou van win-win situaties.
Zeker als ik er twee keer bij win.
Want!
Ik ben er voor alles door!
Oja.
Echt voor alles.
Alle moeilijke vijf!
Zelfs voor politiek! Een 10.
Dat lijkt niet veel. Maar dat is het wel.
Want een 10 is geslaagd.
Want ik ben niet een van die 616 met een heraxemen voor politiek.
En daar gaat een mens zich goed van voelen!

Nog meer winnen trouwens:
Ik heb nog twee extra dagen vakantie bovenop de week die ik al gekregen had!
Jawel!
Dus ik ben beter af dan de petoetjes.
Goed, goed ik weet het. Ik heb twee papers te schrijven.
Maar dit even terzijde.

Vandaag is het ook Valentijn. Ik ben niet zo'n Valentijnsmens, maar je moet toegeven, het perfecte cadeau krijgen van je lief, is geweldig.
Een agenda!
Dat lijkt stom en belachelijk, maar dat is het allerminst!
Dingen inschrijven in je oude agenda op de pagina van 2010 in een kotje met oppervlakte 0.0003cm² is immers vreselijk frustrerend.
Al maanden was ik naar het perfecte exemplaar op zoek.
Ok, niet maanden.
Maar toch al lang.
Te lang naar mijn gedacht.
En dus doet hij me er zomaar even ene cadeau.
Als dat geen winning situation is?