Kerstboom

Het is 26 december.
2e kerstdag.
En bij ons staat er nog steeds geen kerstboom.
Gek is dat, niet?
Want tegenwoordig staat er bij iederéén een kerstboom.
Ook bij de armen, al is het dan maar een kleine. Of een plastieken.
Maar bij ons staat er helemaal geen.
En dat is idioot, want tegenwoordig moet men meedoen met de groep om erbij te horen.
Jammer.
Geen leuke lichtjes, geen piek, geen engeltjes, geen kerstballen.

Geen naalden in de living op de grond.
Die je een beetje geïrriteerd van je moeder moet opruimen.
Een half uur later liggen er opnieuw naalden op de grond.
Die je alweer opzuigt.
Maar dan moet je telkens die stofzuiger weer naar beneden sleuren.
En met de kruimeldief (wat een gek woord trouwens 'kruimeldief') gaat het ook niet, want die is helemaal verstopt door pluimen en vogelzaad van twee parkieten die je keuken ook alwéér vuilmaken net nadat je alwéér gestofzuigd had omdat je het gezaag van je moeder niet meer kon aanhoren dat die parkieten zo vuil zijn en hoeveel lawaai ze wel niet maken!

Geen gevloek op die irritante lelijke nepkerstboom omdat hij te groot is en de trap niet afkan, waardoor je bijna je linkerbeen breekt en je al je ribben eruit hoest omdat je het voetstuk dreigt in te slikken. En toch was je voorheen zo blij dat het geen 'zet-mij-ineen-als-een-ikea-kerstklotekastje-van-een-kerstboom' was omdat het een eeuwigheid en zes dagen duurt om die ineen te zetten omdat je nooit de juiste stukken die bij elkaar horen kunt vinden!

Ik haal eens goed adem, zoals mensen (toevallig) dat wel vaker doen.
Ik denk aan de sukkelaars die elke dag de vloer in een straal van drie meter rond de kerstboom moeten stofzuigen en ik ben zo gelukkig...
De vrede van de Heer aan allen.

Ziezo

Voila.
Content?
Ik ben er weer.

Ik heb lang niet geblogt. Dat zou aan verschillende dingen kunnen liggen.
Het feit dat ik doodziek zou zijn bijvoorbeeld.
Of omdat ik opeens allergisch zou zijn aan komkommersoep.
Of dat ik er gewoon geen zin meer in zou hebben.
Of dat er ergens een hond gestorven is.

Helaas, niets van dit alles.
Ik had gewoon geen tijd.
En dus ging het niet.
En wanneer het wel weer ging.
Toen had ik geen zin.
Omdat ik ook wel eens op mijn gemak wou zijn.

Nu is alles nog even druk hoor.
Maar te veel mensen blijven aandringen om nog iets te schrijven hier.
Dus dan zie ik mij moreel verplicht.
En nu ik bezig ben, vind ik het eigenlijk wel leuk om weer iets te schrijven.
En nog meer blablabla.

Mijn examens zijn voorbij.
En dat wil zeggen dat ik nooit nog examens zal hebben in december!
Tja, laat ons hopen dat dat een voordeel is...

Euhm, ja. Dat is het zo'n beetje.
...
Het was niet zo koud vandaag.
Al gemerkt?

Petra weer springlevend!

Op aandringen van veel mensen.
Binnenkort.