Pijn

Kaka.

De trap opklauteren duurt wel een tijd nu mijn voet onnoemelijke pijnen doorstaat en nog steeds(!) gezwollen is. Daarom, neem me niet kwalijk, doe ik het wat rustiger aan op computergebied. En dus ook op mijn blog. Ik kruip weer eens vroeg in mijn bed, want die zwelling mag eindelijk eens gaan ontzwellen, 't is vreselijk vervelend.

Mijn muzetje is ondertussen heel erg bezorgd, sommige dingen lopen nu eenmaal niet zoals ze moeten lopen. Ze doen eerder zoals ik: ruzie maken met 3 benen.

Dit weekend ben ik op kamp geweest naar Banneux, meer hierover een beetje later.

Zucht
P.

Lach je een barst

Sinds vandaag doe ik mee met een mode die toch al een tijdje bezig is. Ik heb namelijk iets aan mijn tenen. Aan de tenen van mijn linkervoet. Dit keer geen gescheurde en ontstoken gewrichtsbanden maar iets heel anders. Doch, minstens even pijnlijk.

Stel je een examen turnen voor. De gasten (om het woord leerling niet te moeten gebruiken, vind ik vreselijk) oefenen nog even voor de leerkracht punten gaat geven. (Let op deze alliteratie!)

Stel je in deze turnzaal (van boven tot onder in hout) een plint met daarvoor een springplank voor. Heb je het beeld vast? Oke, volgende stap.

De jongens en meisjes moeten over de plint kunnen springen. Voor enkelen staat de springplank te dicht omdat die verder kunnen springen. Eentje van die leerlingen loopt hard aan en in alle snelheid vliegt ze op het doel af. Een voet een beetje te ver...

Het kind schiet van de springplank en botst hard tegen de plint...
Adem even afgesneden, na 30 seconden blauwe tenen.
Ijs.
Pijn enzo.

Spoed. Barst bij tenen. Pillen tegen pijn en voor ontzwelling. Soort kous, krukken.
Moeite om de trap op te komen.
Omvallen.

Goeieavond, mijn naam is Petra Truant.

Dit zeg ik als er iets stoms gebeurt:

Kaka...

Een helpende hand

Ze zijn zeldzaam, maar je hebt soms van die mensen die soms eens iets leuks doen voor een ander. Een vriendendienst of zo.

Dat is fijn.
Dankjwel daarvoor.

Zoen
Petra

Dodelijk nuttig

Dit las ik deze week in mijn cursus Nederlands:

Bij 'hoofse liefde' gaat het om een wederzijdse en eeuwigdurende liefde tussen man en vrouw. De vrouw wordt op een voetstuk geplaatst en vormt de inspiratiebron voor de man; uit liefde voor haar stijgt hij boven zichzelf uit, verricht hij dappere daden en wordt hij een beter mens.

De ware liefde wordt ervaren als een vorm van genade, een gunst waarop men geen recht heeft, maar die door de aanbeden vrouw verleend kan worden of niet.

Volgens mij klopt dit als een trein. (Ik hou meer van treinen dan van bussen.)
Mensen die met mij en mijn cursus Nederlands akkoord gaan mogen me dit altijd melden. (Ja, soms heb ik wel eens een hoge nood aan affectie.) Niet akkoord gaan mag natuurlijk ook, maar een cursus Nederlands is praktisch heilig! Zeg dat ik gezegd heb dat ons Minister van Onderwijs dat denkt.

Mijn leerkracht wetenschappen, een heel interessant mens, zei nog het volgende:

"Wetenschappelijk hebben mannen niet zoveel nut meer."
en
"Het enige wat mannen hebben, is de kern van een spermacel."

Mijn muze en ik roepen volmondig "Ja!".
En terecht, zo blijkt.

Even Terzijde

Ik zeg dat "samen naar de PMD vuilbak gaan" rolpatroondoorbrekend is.
En daar moet je maar mee leren leven...

Gisteren keerde ik volledig doorweekt van toneel naar huis terug.
Maar het had eigenlijk wel iets. Iets 'filmisch'. Dan beeld ik me gekke dinges in. Misschien wel vreemd, maar best wel een gelukzalig gevoel eigenlijk.

Hard labeur

Ik heb er weer een weekend van hard labeur opzitten en de komende week ziet er niet veel beter uit. Maar over dit weekend kan ik tevreden zijn: aan een razend tempo en met veel energie Nederlands geleerd waardoor de immense hoeveelheid "de geschiedenis van het Nederlands" en de "onomastiek" nog iets boeiends kreeg.

Gisterenavond stond Dendermonde op het programma. In het voorprogramma stonden Gerrit De Bremme en ikzelf in het voorprogramma van de grote Gunter Lamoot, die overigens het best speelde van de vier keer dat ik hem al gezien heb. Ja, ik heb goed gelachen. Een gezellig jeugdhuis met sfeer, die Zenith! Een fijne ontvangst dankzij Joris, Lut en hun kompanen. Aangekomen kreeg ik zelfs nog te horen dat de fijne jongen Koen Muylaert ons zou vergezellen met zijn slakkenobsessies.

Zelf heb ik niet fantastisch gespeeld, ik kreeg het in het begin even benauwd omdat ik door het felle licht geen steek zag en dat is er een beetje blijven inzitten denk ik. Maar 'niet fantastisch' wil nog altijd niet zeggen 'niet goed', integendeel. Ik heb mijn lachjes en reacties gehad en mag zeker niet klagen. We zien wel wat de video-evaluatie toont.

Ondanks 'de stalker' was het een fijne avond en een leutige bende.
Knufs
Petra en haar muze

Stilte na de storm

Hier ben ik dan, terug op de aardbol verschenen. Mijn ziekte is zo goed als over en ik voel me goed. Fijn.

Zoals de titel van dit postje aankondigt, ik zit weer in een kalmere periode, maar die kalmte kan ieder moment weer omslaan in een drukte van jewelste. Dus eigenlijk kun je het ook wel 'stilte voor de storm' noemen. Het probleem is dat ik niet weet wanneer ze opnieuw zal opsteken en dus ook niet hoe ik me ertegen moet wapenen. En zulke stormen zijn meestal de gevaarlijkste...

Mijn laatste post drukte nog de grote hoeveelheid aan ziektekiemen in mijn lijf uit, tijd dus om vanaf dat moment verder te gaan.

Maandag 24 september ging ik weer naar school na heel veel les gemist te hebben. De koppijn stak serieus weer op, maar dankzij mijn geliefde disprilletjes kon ik me wel redelijk rechthouden - als in de zin van niet gebogen. Wel nog even zeggen dat ik het een beetje dom vind dat er op school geen pillen meer mogen gegeven worden als je je even niet goed voelt. Dus bij een simpele kramp moet je al naar huis omdat ze geen immodiumke willen geven. En daardoor mis je dan een heleboel lessen... Ik dacht dat de scholen spijbelen en verzuim net wilden tegengaan?!

Nu, jammer, ik moest het wel uithouden, die week stond er immers maar liefst 3 maal comedy op het programma!! De maandag zelf zijn we afgezakt naar Gent, voor de eerste opnames in een reeks van 4 voor Comedy Casino 3. En hierbij wil ik nog eventjes zeggen dat Bert Gabriëls weer de pannen van het dak speelde! Die jongen is zo goed! Tim Foncke speelde ook geweldig, al miste ik het Marco Borsato stuk wel. =D Verder geen kwaad woor over de anderen, integendeel... Kamagurka, Gunter Lamoot, Youssef El Mousaoui, Xander De Rycke (let op de spelling van zijn naam!) en Chris Van der Ende maakten ook het podium onveilig. En als ik nog iemand vergeten ben, laat het me weten, dan meld ik bij dan ook mijn excuses. In die dingen onthouden ben ik immers niet zo heel goed...

Woensdag 26 september: geen tekenschool voor mij. :( Ik besef dat ik nog steeds geen In de plaats daarvan moest ik nog 45 pagina's van mijn veel te moeilijk Frans boek lezen. Dat vond ik niet fijn. Donderdag mocht ik de werkwoorden van Latijn in mijn arme hoofd stampen. Stampen ja, pijn bevordert nu immers niet echt het studeervermogen... Maar het zij wat, ik heb de norm van 65% overstegen om het niet allemaal opnieuw te hoeven dus, dus das positief...

Vrijdag brak aan en met vrijdag ook Democlash van Nigel Williams! Dat doet me er trouwens ook aan denken dat vandaag zijn première is in de Aarenberg van Antwerpen. You go, Nigel! Een fijne kerel en een fijne avond...

En ja, de dag erop, de zaterdag dus voor de iets achterlijke mensen, was het mijn beurt! Ik had de eer om met De Nieuwe Lichting te mogen spelen in de Stand-up marathon in Geel! Echt een heel fijne avond en bovendien was het nog eens de verjaardag van Jan-Bart ook! Niet dat we er veel van gemerkt hebben... Blijkbaar was hij een beetje te gierig om te trakteren. Ofwel had een of andere duistere man met een lange rode jas en stinkende oksels hem net overvallen en zijn geld afgenomen. Dat kan natuurlijk ook...
Hoe dan ook, het rockte echt! Een heel fijne set gespeeld in een bomvol café met veel reactie, een avond om niet meer te vergeten. En nu heb ik ook eens de aller beroemde Rich Hall gezien si.

Die avond (--> ochtend) waren we in de plaats van 3u thuis, om 4.30u thuis. Wat een uur en een half in de file staan niet allemaal kan doen... Een ongeval in de buurt van Gent, daar waar ze nu zo'n drukte over maken in het nieuws...

Zondag werken voor school en moe zijn. Maandag weggeweest. Geen school. :) Het was fijn, maandag. Hebben ons geamuseerd. Dankjewel hoor! :)

En nu zit ik weer hier. De werken op de zolder vlotten zienderogen. Ik heb de rest van de nageltjes ingeklopt omdat mijn pa de vloer wil schuren zondag.

Tja, en nu dus het 'Groente/Fruit van de maand onderwerp. De trouwe bloglezertjes zullen er waarschijnlijk heel lang op zitten wachten hebben, hoewel het niet kwam. Sorry daarvoor, dat maken we binnenkort ruimschoots goed!

De volgende kwestie. Hoe gaat het nu toch met die muze van mij? Wel mensen, heel erg goed! 't Is echt een fijne meid geworden. Ze zorgt goed voor me, de laatste dagen. Maar ik weet bijna zeker dat ze verliefd is op een andere muze! Jammer dat ze het niet wil toegeven. :( Achja, niet zo erg, 'k heb liever dat ze vrolijk rondloopt en aardig is en blij, dan dat ze me weer slaat met het kerststalletje...

Vele groetjes en tot binnenkort!
P.