Politiek

Ik heb geen lijm op mijn kot.
En dat is behoorlijk vervelend.
Dus aan alle mensen die lijm hebben, jullie zijn verdomde gelukzakjes!

Gelukkige verjaardag Simon

30 november is eigenlijk al voorbij.
Maar dat is slechts een belachelijk detail omdat ik vanavond op zijn feestje was.

Doch, aan de 2 mensen met de slappe lach op de bus, bezig over een stomme schacht en jullie lint,
ik toonde met plezier (toen jullie afstapten en zwaaiden) mijn omhoog gestoken duim en mijn lint.

Die spontane lach die erop volgde was geweldig!

Pijlen

Verwijzingspijlen in je cursus.
Pijlen op verkeersborden.
Pijlen om vogelpik te spelen.
Pijl en boog.

Vanavond ga ik voor de kruisboog!
Heb 't al es gedaan en vond het toen leuk.
't Gaat em natuurlijk om t plezier, maar een beetje competitie kan nooit kwaad.
Al halen we het natuurlijk nooit van de mannen van de St-Joris Gilde.

Politicologie

Ik heb betere dingen te doen dan politicologie te studeren.
Zo kan ik bijvoorbeeld afwassen of stof afnemen. Of gewoon nog een spelletje Catan spelen.
Fruitvliegjes doodmeppen.
Patience spelen.
Afspreken met die ene mens aan wie ik al lang geleden heb beloofd om eens tijd vrij te maken.
Het huilende kind van mijn bovenburen doen zwijgen.
Gitaar spelen.
Tekeningetjes maken.
Filmpje kijken.
Slapen.
Naar muziek luisteren.
Naar de bakker gaan.
Bons uit de Guido Gids scheuren.
Eten.
Luieren.
Lachen.
Dromen.

Zoals je leest, ik heb echt wel betere dingen te doen dan politicologie leren.
Maar ja, het kan nu eenmaal niet anders.

De bus

Vroeger nam ik nooit de bus. De bus was vreemd en eng.
De trein was veel gemakkelijker, ongeveer één station per gemeente/stad, bijna onmogelijk om te missen.
Tegenwoordig besef ik dat ergens naartoe gaan met de bus helemaal niet zo moeilijk is. Integendeel. Prettig om vlak bij de deur afgezet te worden.

Iedereen zit er dus vrolijk bij, zou je kunnen denken.
Maar niets is minder waar!
In schorten gehulde norse dametjes kijken altijd kwaad. Of heertjes met een stereotype groene vilten hoed. En ze kijken je altijd aan alsof je voor hen recht moet staan, omdat zij op de bus komen en er geen plaats meer voor hun pijnlijke botten is.

En weet je wat? Ik blijf gewoon lekker zitten. Ook als ik op het tableau naast dat geel ontwaardingsmachiending zit. Ook als bepaald vee me subtiel in de rug steekt: "Ja juffrouwtje, maak maar eens plaats voor de mensen!" En dat terwijl ik mijn been verzet omdat zij en haar achterlijke vriendin tenminste zouden doorkunnen.

Neen, ik moet er niet van weten. Want ik betaal nog voor mijn bus. Ik krijg nog lang geen geen gratis omnipas voor mijn 65e verjaardag. En ik kan niet anders dan op een propvolle bus geduwd worden omdat mijn proffen per se dan les willen geven.
Neen!
Ik blijf lekker vrolijk. En lach vriendelijk tegen de mensen.
Ik klaag niet als dergelijke creaturen me weer doen struikelen met hun wandelstok.
Ik klaag niet.
Zelfs niet met mijn pijnlijke knie.

Ik heb net twee seksende vliegen doodgeklopt.

Moe

Mijn pa

Hij heeft vandaag al minstens drie keer het woord gebruikt:
potezel.
Ik vind het een leuk woord.

Verder nog even een memborabel feit dat ik op mijn lijst met "dingen die ik nooit meer zal hebben" kan plaatsen.
Grieks.
Gedaan. Nooit meer!
Nu word ik een van die mensen die zal zeggen:
"Thoh! Dat heb ik ooit nog gekunnen!"
Jaja, u mag zeggen wat u wil, maar ik word oud.
Potezel.

Oud

Ik ontdekte dat ik vandaag precies 6666 dagen oud ben.
En dit geheel toevallig tijdens wiskunde.
Het moet je maar overkomen!

Verkiezingen

De trend voor de volgende legislatuur is aangekondigd op de radio!
"Dat zien we morgen wel, eerst feesten."
Niet bepaald de verandering die ze beloofden dus.

Ik heb ook gestemd.
Voor de goeie!

Honden aan de leiband aub

"Ik kan jou toch niet zomaar laten loslopen?" vraagt een leerkracht van het eerste leerjaar verbaasd aan een meisje dat op haar mama wacht.

Jarig

Morgen ben ik jarig!
Hoera!
Dan ben ik 18.
Volwassen.
Zogezegd.

Best wel vreemd eigenlijk. Vaak zeg je tegen jezelf "Als ik 18 ben dan..."
En dan kijk je er keihard naar uit.
Maar nu vind ik het raar.
Volwassen.
Brr, spannend.
Ik heb geen idee wat er gebeurt als je 18 bent. Dan gaat de gewone shit vast wel weer zijn gang.

In ieder geval, de mensen die de hint niet gesnapt hebben, ik krijg graag verjaardagswensen. ;)

100 DAGEN!!!!

Ah zaaalig!
Hier kijk ik al jàren naar uit. De 100 dagen.
Nog net iets meer dagen en dan heb ik mijn diploma van 't secondair.
Oh wat ben ik vrolijk!

Morgen is er 101-dagenfuif met het thema Kerstmis. Best wel fun.
En we mogen 't school op stelten zetten.
Maar dan echt op stelten.
Man, hoe geweldig! Ik ben helemaal in m'n nopjes.
TV's verstoppen, wekkers in de kasten steken en laten aflopen, deuren barricaderen, alles volkladden... Zeg nu zelf, de droom van elke student.
En dan de tradities in ere houden: karrenoptocht, showke geven voor de rest van 't school, (veel) lawaai maken, pleinspelen,...

Ik heb er geen woorden voor.
Al jaren snak ik hiernaar.
En eindelijk is het er.
Vlak voor mijn neus.
Zo grijpbaar!
En toch kan ik het nog steeds moeilijk geloven.
Weg van het Lyceum.
Nearly divorced.

De grande finale (spreek uit op zijn Italiaans)

Ondertussen weet de halve aardbol het toch al dus het heeft geen zin er mysterieus over te doen.
Ik ben 3e geëindigd.
Das brons.
En best ok, als eerste vrouwelijke finaliste. :)
Natuurlijk is het best wel jammer, maar des te fijner voor de anderen.
En Steven verdiende het wel.
Dus, hoera voor Steven!

Het Italiaanse feest is ondertussen ook weer voorbij.
Zaterdag Zondag Maandag was zalig om doen.
In januari speelden we in de Capitole in Gent en vorig weekend in de stadsschouwburg van Antwerpen. Antwerpen overtrof de eerste voorstellingen enorm. 't Was geweldig!
En een toffe bende.
Voor allen die afwezig waren, u heeft wat gemist!

Lunatic Comedy Award 2009

Eventjes nog wat reclame maken aan alle comedygezinden.

Na veel overpeinzen heb ik er uiteindelijk toch aan deelgenomen.

Blijkbaar toch niet zonder enig resultaat.

Na de halve finales op 13 en 20 januari, is er nu zaterdag, 7 februari, de finale.

In de Minardschouwburg in Gent.

Ik sta er ook. Hoera!

Officieel wordt het rijtje dan Arbi el Ayachi, Steven Goegebeur en Petra Truant.

Als je zin hebt, kom dan zeker af. Het publiek krijgt immers stemrecht.

Dus, samen met broer, zus, tante, oom, grootmoeder, peter, meter, grootvader, vader, moeder, kinderen, vrienden, vriendinnen en al hun lieven, wordt het zeker een fijne bedoeling.

En euh, ja.

Als 't even kan?

Stem dan op mij ofzo.

x

Petra

De trein

Kijk, het is nu eenmaal een feit.
Je bent nu eenmaal een lul als je hulp afslaat op een discriminerende manier.
In de trein maak ik me klaar om af te stappen in Kortrijk.
Er staat een man met een kinderwagen hetzelfde te doen als ik.
Ik bied aan om hem te helpen. Want ik wil aardig zijn.
Hij antwoordt dat hij hiervoor een mannelijke kandidaat zal zoeken...

Ja wat? Kan een vrouw dan niet met een kinderwagen overweg?!
Gast, dat zit in onze genen!
Kinderwagens zijn onze tweede natuur.
Maar een of andere raren piet moet dat natuurlijk betwijfelen.
Typisch.

Je bent ook een kakzak als je als Antwerpenaar op een trein naar Kortrijk zegt dat je genoeg hebt van West-Vlamingen.
Zeker als de treincoupé vol met West-Vlamingen zit.
En 't wordt al helemaal belachelijk als je dan nog in Kortrijk afstapt!
Dat is om problemen vragen.
Je zoekt het gewoon.
Dan kun je meteen even goed een West-Vlaming op zijn neus slaan.

Maar ach wat, ik maak er mij niet verder druk in.
Want wij hebben tenminste de zee!