Afscheid

Georgette is niet meer wat ze geweest is. Haar grootheid is verdwenen, haar voelbare aanwezigheid. Haar prikkelbaarheid. Haar gele blozende kaken. Haar spitsneusje.
Ik moet afscheid van haar nemen. Want binnenkort gaat ze weg. Voorgoed. Wie weet komt ze ooit nog wel eens terug. Maar dat zou Georgette niet kunnen zijn. Misschien haar jongere nicht.

Ja, ok, niet te sentimenteel. Ik weet het wel, ik ken haar nog maar sinds maandag. Maar toch. Haar prikkelbaarheid, haar stekeligheid...
Simon zegt dat ik een beetje gek ben. Een beetje veel eigenlijk.
Maar dat maakt niet veel uit.
Want nu zal iedereen weer zeggen hoe bleek ik eruit zie.

*zucht*

Vaarwel, Georgette, liefste puist op mijn kin.
Vaarwel...