Valentijn

Overal zie je in de straten hartjes hangen, rode rozen puilen uit hun vazen en wenskaartjes vliegen de deur uit. Letterlijk dan. Allemaal omdat je aan je geliefde MOET laten zien dat je hem/haar graag ziet. Dan moet je maar een doos chocola of een bos bloemen kopen, of een duur hangertje met 6 diamanten. Zolang je maar iets geeft, al was het té kleine lingerie. Maar dan ben je er weer vanaf voor een jaar. En hoef je je schat niet half zo graag te zien gedurende de rest van jaar... Gemakkelijk is dat.

Man, wat een ziekte! Ik begin me er echt serieus aan te storen! Moeten 2 mensen die elkaar graag zien, niet vieren wanneer ze daar zin in hebben? Waarom moet je per se voldoen aan die voorwaarde die door de commerciële boelzoekers is opgelegd? Waarom zou je op 14 februari per se je bloemetje moeten geven en niet op 13 februari? En als iedereen nu hét perfecte cadeau geeft op 14 februari, waar is dan de originaliteit gebleven? Het gros van de mensen weet niet eens waarom het er gekomen is!

Een Romeinse keizer vond het vervelend dat hij te weinig rekruten kon vinden. De jonge mannen hielden zich liever bezig met de leer over de bloemetjes en de bijtjes. En ook iets met bloemkolen. Daarom verbood hij nog huwelijken te voltrekken. Een priester deed het toch nog in het geheim, guess what, Valentijn natuurlijk! Hij werd ter dood veroordeeld. Hij kreeg een heleboel briefjes met leuke boodschappen en er kwam geen happy end. Jàmmer. Tja, 't is maar hoe je 't bekijkt. Een fijne vent die Valentijn, dat wel, en ze zouden hem allen herdenken. Dat doe ik dus nu. Op 8 februari. Dus dan is vandaag mijn Valentijnsdag. Een heel speciale dag voor mij. Echt. En als ik daar zin in heb dan doe ik het volgende maand nog eens.

En nu ga ik mezelf eens lekker verwennen. Met een doos chocolade en een bos bloemen. En met een hangertje met 6 diamanten. En dan ga ik een cadeau kopen voor mijn muze om haar daar op 14 februari mee te verrassen. Gegroet zij u allen en moge Sint Valentijn u zijn zegen geven.