skiën

Het is nu kwart na acht en ik heb het gevoel dat het drie uur later is. Om zes uur hebben we warm gegeten, eergisteren was het nog twee uur vroeger. Mijn maag ligt dus helemaal overhoop, ze eten echt te veel die Noren. Niet dat het niet lekker is, integendeel. Daarnet taco`s of zoiets, lekker. Ze zijn helemaal weg van de kilo Belgische pralines, dan voel ik me geweldig trots.

Maar goed, over naar het hoofdonderwerp: skiën. Duidelijk dat ik er niet voor gemaakt ben. Gisteren was het echt hopeloos. Eerst dan toch. Voor het eerst op latten, hoe beangstigend. Brr. Ik viel.
Uiteindelijk ben ik na mijn helse avontuur met de skilift na een uur of wat beneden geraakt. En dat van boven, zoals dat wel meer zo gaat. Maar het was van helemaal boven. En dat voor iemand die niet kan skiën.

Probeerde het dan op de oefenbaan. Ja, een oefenbaan! Dat kind had me van de grote baan laten beginnen. Meteen werd het me duidelijk waarom ik zo suckte. Op de oefenbaan suckte ik niet zo hard. Het viel er echt wel mee. Zo goed zelfs, dat ik een stuk van de grote baan probeerde. Ik was trots op mezelf.

Des avonds was er sport en spel in een sporthal in de buurt. We konden ook zwemmen, maar het water was koud. Sommigen deden het toch. Ik ook. Maar het was koud.
Echt gek om nog maar eens te eten. Om twaalf uur! Daarvoor al om Vijf uur. Ja, ze zijn hier echt wel een beetje gek. Ik wed dat ze krampen krijgen van de honger als ze naar België komen. Ze vinden MAAR drie maaltijden per dag immers een beetje vreemd. Om 1.30u gingen de lichten uit, met 40 man in een sporthal. Gelukkig voorzie ik me altijd van het juiste materiaal: oordopjes. Moe. Maar om 2.45u weer op tot vier uur. Want groep twee had dan FIRE WATCH. Kijken of het niet brand in het gebouw. Ik snap er het nut nog altijd niet van in. Overal hangen rookmelders en als er brand uitbreekt in een ander deel van het gebouw dan moet je dat maar aanvoelen aan je kleine teen zeker? Hoe zinvol...

Vanochtend sta ik op en heb ik pijn. Aan elke spier in mijn lijf. En weer skiën van tien tot drie. Ik heb het nu wel gehad. Voor mij hoeft het niet meteen weer: eerste keer en waarschijnlijk ook laatste keer. Om half vijf kwamen we thuis. Ik ben kapot. Eten, tv, douche. Lezen, blogpost typen. Nu is mijn haar droog en kan ik naar bed. Lekker slapen. Goed en lang. Mmm...

Wenst u mij dus alles een God natt. Dan doe ik dat misschien met jullie hetzelfde.